Ecologie is iets van planten, dieren, natuur en milieu, zeggen ze. De welvaartsmaatschappij die wij samen geprocuceerd hebben, de afgelopen decennia, heeft een niet te onderschatten effect gehad op ons leefmilieu. Dat heeft geleid tot een ‘groene beweging’ die nog onlangs in Duitsland door niemand minder dan paus Benedictus XVI een pluim op de hoed kreeg voor haar inspanningen voor natuur en milieu. Tegelijk heeft dezelfde paus in zijn derde encykliek ‘Caritas in Veritate’ (2009) er op gewezen dat je natuurlijk niet aan de ene kant op kunt komen voor de biodiversiteit en tegelijk accepteren dat mensen voor hun geboorte of aan het einde van hun aards bestaan actief van het leven beroofd mogen worden. Sommigen gaan zover in hun inzet voor de natuur, dat zij de mens eerder als een plaag dan als een geschenk van God zien. Daarbij komen nog de ‘indianenverhalen’ over de zogenaamde overbevolking van de wereld, nu we met 7 miljard mensen op de planeet zijn.  Dat zou volgens sommigen dan weer tot geboortebeperkende maatregelen moet leiden. Waar we nood aan hebben is een ‘ecologie van de mens’, die rekening houdt met mens én natuur. Dat is een ecologie die de mens de plaats in de natuur geeft die hem toekomt, zonder dat de natuur het slachtoffer van de mans is. Daar gingen we – aan de hand van paus Benedictus – in drie  uitzendingen bij Radio Maria Nederland naar op zoek.    

• 09 februari 2012: Het ecologische vraagstuk en de mens  (tekst)
• 16 februari 2012: De mens in het biologische bestel (tekst) 
• 23 februari 2012: Naar een integrale ecologie van de mens (tekst)