Dit voorjaar werd ik uitgenodigd om een van de 6 ‘keynote addresses’ te verzorgen – in het Engels – tijdens het 25ste congres van de FIAMC, de Wereldfederatie van katholieke artsenverenigingen. Thema: “Een positief antwoord op een ‘tsunami van secularisering”. In mijn half uur durende lezing verteld eik eerst iets over mijzelf, als bioloog, aanwezig op een mondiaal katholiek artsencongres, mijn werk voor de Belgische katholieke Artsenvereniging, en voor de wereldfederatie. Ik beschreef kort de secularisering zoals die zich in Nederland en België, in het bijzonder Vlaanderen, mogelijk meer dan waar ook ter wereld had voorgedaan. En dat ik daar twee uiterste reacties op tegenkom: die van een relativistische houding, waar om de lieve vrede op de werkplek of in de samenleving, de waarheid het moet ontgelden, of – aan het andere einde van he spectrum – de katholieke arts die trouw is aan de leer van de Kerk en geen onethische praktijken zal verrichte, maar nors zijn collega’s en tegenstanders veroordeelt, omdat zijn niet ‘recht in de leer’ zijn.
Ik stel een derde weg, voor, een van waarheid én liefde, van een houding van het hart, en niet om het even welk hart, maar het Hart van Jezus. Dat leidt tot de oproep van paus Franciscus, om heilig te zijn, ook in het medische werk, op een heel gewone manier, en je daarbij steeds te verheugen, zelfs te te juichen.
Vincent Kemme