Vrijdag 17 april 2021 waren we weer te gast bij Radio Maria Nederland in het programma Biofides. We hadden we het over de problematiek rond de zegening van ‘homo-koppels’, wat de Katholieke Kerk, bij monde van de Vaticaanse afdeling voor de geloofsleer én geaccordeerd door paus Franciscus, afwijst.
Het verschil is dat nu tussen ook heel wat bisschoppen in Europa afstand genomen hebben van het standpunt van het Vaticaan, een standpunt dat zo oud is als de Kerk zelf: 2000 jaar. Het leven in een homoseksuele relatie wordt door de Kerk traditioneel als ‘ongeordend ‘ gezien, of zelfs ‘zonde’. Niet het hebben van gevoelens van aantrekking tot personen van hetzelfde geslacht.
In onze contacten met sommige van die bisschoppen – we nomen hier zeker geen namen – valt het ons op dat het idee dat de homoseksualiteit door de wetenschap gesteund zou worden. Daar zijn wij het toch niet mee eens. Er zijn mogelijk wetenschappelijk aantoonbare oorzaken voor het hebben van een ‘seksuele voorkeur’ voor personen van hetzelfde geslacht’ (seksuele oriëntatie), , en mogelijk ook voor het gevoel niet in het juiste lichaam geboren te zijn (genderdysforie), maar dat betekent niet dat ‘de natuur’, die dor de wetenschappen wordt bestudeerd (natuurwetenschappen en menswetenschappen’ ook ‘homoseksueel’ kan zijn, of gender-afwijkend’. Het blijft gaan om uitzonderingen en wat wij eerder biologische, psychologische ‘anomalieën’ zoden noemen.
Dat houdt op geen enkele manier een veroordeling in van de mensen die met deze gevoelens te maken hebben, maar het is toch moeilijk om als bioloog te stellen dat de geslachtelijkheid niet binair is, mannelijk if vrouwelijk, met het oog op de vruchtbaarheid. De natuur, biologisch maar ook op het niveau van de psyche en het verstand, heeft zo zijn eigen ‘logica’, die wij trachten te doorgronden, maar niet zomaar kunnen veranderen. Net voor niets eindigen veelvan onze wetenschappen op ‘-logie’, wat verwijst naar de logos, die in de bios (en de psyche) terug te vinden is. Een sterke aanwijzing trouwens voor het bestaan van een transcende oorzaak van de natuurlijke orde die haar ook naar eendoel leidt.
De tendens is nu om seksuele oriëntatie en transgenderisme van biologische en menswetenschappelijke fundamenten te voorzien, zodat het geen ‘anomalieën’ meer zouden zijn. Dat is wetenschap ‘in z’n achtruit’, denken wij. De wetenschap onderzoekt de natuurlijke fenomenen, en de natuurlijke wetmatigheden die er achter schuil gaan, inclusief oorzaken van minder evidente fenomenen van welke aard ook, maar is er niet om de natuur wezenlijk aan te passen aan die fenomenen.
Oorzaken van homoseksualiteit en genderdysforie opsporen, ja, maar ze betitelen als zijnde ‘natuurlijk’, dat is nog wat anders. Dan doen we met zoveel andere fenomenen die afwijken van het patroon dat we normaal aantreffen, ook niet.
Dat betekent niet dat we niet respectvol en betrokken met mensen met deze gevoelens om moeten gaan. Dat moeten we zeker, en misschien nog wel meer dan met ‘heteroseksuele’ mensen die zich goed voelen in hun mannelijk of vrouwelijk lichaam. Maar het betekent ook niet dat we de maatschappij, en nog minder de Kerk – die als taak heeft Gods visie op het menselijk bestaan te communieren – van mening moeten laten veranderen over het wezen van deze twee aan de seksualiteit verbonden fenomenen. De maatschappij waarin wij leven is door die bocht gegaan en volgt een agenda van ‘gelijkheid’ die bijna dictatoriaal opgelegd wordt (en vergeet at het om gelijkwaardigheid zou moeten gaan: mannen en vrouwen zijn niet gelijk). Binnen de wereldkerk is er ook een enorme druk om die bocht te nemen. Vanuit de wetenschap bezien, én de openbaring (bestudeerd door de theologie) zien wij daar geen enkele grond voor.
